T.C.
YARGITAY
İkinci Ceza Dairesi
Özet: Katılana ait cüzdanın kapıları kilitli olan şehir içi servis otobüsü içerisinden çalındığı, otobüsün dış kısmında kapıyı açmaya yarayan çevirme mandalının bulunduğu, bu mekanizmanın herkes tarafından bilinemeyeceği, muavin veya yazıhanelerde çalışanlar gibi kişilerin bilebileceği, suça sürüklenen çocuğun da aynı firmada muavin olması nedeniyle söz konusu çevirme mandalını kullanarak aracın kapısının açıldığını olayda eylem TCK 142/2-h maddesindeki suçu oluşturur.
(5237 s. TCK m. 142/2-h)
TÜRK MİLLETİ ADINA
YARGITAY İLÂMI
İstanbul 2. Çocuk Mahkemesinin, 28.09.2021 tarihli ve 2021/101 Esas, 2021/320 Karar sayılı kararı ile Yargıtay 2. Ceza Dairesinin, 23.03.2021 tarihli ve 2020/19332 Esas, 2021/6225 Karar sayılı bozma kararına karşı direnme kararı verildiği anlaşılmakla, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 6763 sayılı Kanun’un 36. maddesiyle değişik 307/4. maddesi ile aynı Kanun’un 38. maddesiyle, 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 10. maddesi uyarınca yapılan incelemede;
Mahkemece verilen direnme kararının; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun’un 260/1. maddesi gereği temyiz edenin direnme kararını temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKİ SÜREÇ
1. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının, 06.04.2015 tarihli ve 2014/14563 Esas numaralı iddianamesi ile suça sürüklenen çocuk hakkında, hırsızlık suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h, 143, 31/son maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.
2. İstanbul 2. Çocuk Mahkemesinin, 16.12.2015 tarihli ve 2015/175 Esas, 2015/727 Karar sayılı kararı ile suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 141/1, 143, 31/3, 62 ve 50/1-a maddeleri gereğince 6.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. İstanbul 2. Çocuk Mahkemesinin, 16.12.2015 tarihli ve 2015/175 Esas, 2015/727 Karar sayılı kararının suça sürüklenen çocuk müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesinin, 23.03.2021 tarihli ve 2020/19332 Esas, 2021/6225 Karar sayılı kararı ile özetle; suça sürüklenen çocuğun kapıları kilitli otobüs içerisinden katılana ait cüzdanı çalması şeklindeki eyleminin 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h. maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğunun gözetilmemesi ile 5271 sayılı Kanun’un 196/2. maddesi uyarınca istinabe yasağına aykırı davranılarak savunma hakkının kısıtlanması nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. İstanbul 2. Çocuk Mahkemesinin, 28.09.2021 tarihli ve 2021/101 Esas, 2021/320 Karar sayılı kararı ile direnme kararı verilerek, suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 141/1, 143, 31/3, 62 ve 50/1-a. maddeleri gereğince 6.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz isteği; suça sürüklenen çocuğun hırsızlık suçunu işlediğine dair somut, kesin delil bulunmadığı, beraat kararı verilmesinin gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Mahkemece; suça sürüklenen çocuğun savunmasında şikâyetçi uyurken servis aracına bindiğini kabul ettiği, ancak şikâyetçinin montunun cebindeki parayı almadığını savunduğu, kamera görüntülerinde suça sürüklenen çocuğun olay günü saat 02.10:50’de servis otobüsünün mandalını çevirerek araca girdiği ve saat 02.12:57’de araçtan çıktığının tespit edildiği, suça sürüklenen çocuğun 2 dakikalık süre içinde şikâyetçinin montunun cebindeki parayı çaldığı, suça sürüklenen çocuğun atılı suçu tevilli ikrar ettiği, suça sürüklenen çocuğun, kapıları kilitli olmayan otobüs içerisinden katılana ait cüzdanı çalması şeklinde gerçekleştirdiği eylemin 5237 sayılı Kanun’un 141/1. maddesi kapsamında olduğu, şikâyetçinin duruşmada alınan ifadesinin de “Çevirme mandalını herkes bilmez. Ancak yazıhanelerde çalışanlar bilir. Dışarıdaki herhangi bir vatandaş da bu şekilde kapıyı açabilir ancak bu mekanizmayı bilmesi gerekir” şeklinde olduğu, şikâyetçinin beyanı, suça sürüklenen çocuğun tevilli ikrarı ve kamera görüntülerinden atılı suçun sübuta erdiği kabul edilmiştir.
2. Suça sürüklenen çocuğun aşamalarda alınan savunmalarında atılı suçu tevilli ikrar ettiği anlaşılmıştır.
3. Katılanın aşamalarda alınan ifadeleri, 01.04.2015 tarihli CD izleme tutanağı, 01.04.2015 tarihli olay tutanağı dosya içerisindedir.
IV. GEREKÇE
1. Yargılama sürecinde ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin suça sürüklenen çocuk tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı anlaşıldığından, suça sürüklenen çocuk müdafiinin, suça sürüklenen çocuğun atılı suçu işlediğine dair yeterli delil bulunmadığı yönündeki temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
2. Katılanın, bir firmada servis şoförü olarak çalıştığı, katılana ait cüzdanın kapıları kilitli olan şehiriçi servis otobüsü içerisinden çalındığı, otobüsün dış kısmında kapıyı açmaya yarayan çevirme mandalının bulunduğu, ancak katılanın aşamalardaki ifadelerine göre bu mekanizmanın herkes tarafından bilinemeyeceği, muavin veya yazıhanelerde çalışanlar gibi kişilerin bilebileceği, suça sürüklenen çocuğun da aynı firmada muavin olması nedeniyle söz konusu çevirme mandalını kullanarak aracın kapısının açıldığını bildiği hususları ve Dairemizin 23.03.2021 tarihli bozma ilamındaki gerekçeye göre Mahkemenin direnme kararı yerinde görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle İstanbul 2. Çocuk Mahkemesinin, 28.09.2021 tarihli ve 2021/101 Esas, 2021/320 Karar sayılı direnme kararı yerinde görülmediğinden, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin, 23.03.2021 tarihli ve 2020/19332 Esas, 2021/6225 Karar sayılı bozma kararının DÜZELTİLMESİNE YER OLMADIĞINA, dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 307/4. maddesi gereğince direnme kararını incelemek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİNE, 03.05.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
